Zaterdag, 5 november. Met een kopgroepje ren ik voluit over het slingerende paadje van de Japanse tuin. Felgekleurde hardloopschoenen petsen luid het asfalt. Een man laat zijn hond uit en kijkt ons bedenkelijk toe als we voorbij stuiven. Het tempo ligt rond de 3:42 /km. Bij het water slaan we linksaf richting Het Lint – de brede, 8 km lange strook rond het park. De mannen die voor me lopen gaan snel en ik probeer dicht bij hen te blijven. Misschien lukt het me vandaag wel een nieuw PR te lopen op de 5 km. Ik ben bezig met de eerste ronde van twee door het Máximapark in Utrecht. Het is zaterdagochtend en dit is Parkrun.
Parkrun is een sympathiek 5 km evenement dat elke zaterdagochtend om 09:00u plaatsvindt, verspreid over de hele wereld. Het is gratis en wordt volledig georganiseerd door vrijwilligers. Of je die 5 km nou keihard gaat rennen of op je gemak gaat wandelen maakt niet uit. Iedereen is welkom, iedereen mag meedoen. De laatste loper wordt zelfs begeleid door een zogenoemde sluitloper.
Je tijd wordt ook digitaal geregistreerd – door middel van je persoonlijke barcode die je nodig hebt om mee te doen – en verschijnt achteraf op de website; inclusief allerlei leuke statistieken en ranglijsten. Parkrun noemt zichzelf geen wedstrijd, maar je kunt het wel zo ervaren als je wilt. En met je barcode kun je met iedere Parkun ter wereld meedoen. Leuk voor tijdens je vakantie.
Het concept komt oorspronkelijk uit Engeland, waar in 2004 Paul Sinton-Hewitt de eerste editie organiseerde in Bushy Park (Londen). Sindsdien is het enorm gegroeid en vinden er in al 26 landen Parkruns plaats – van Namibië tot Nieuw-Zeeland – en sinds 2020 ook in Nederland; waaronder in het Máximapark in Utrecht.
Inmiddels in de tweede ronde met nog 1 kilometer te gaan, loop ik dicht achter de nummer 2 over één van de houten bruggetjes. Even oppassen, want deze zijn best hoog en kunnen glad zijn. We zoeven over het lange rechte stuk langs het kanaal. Mijn voorganger blijkt een perfecte haas en zorgt dat het tempo er flink in blijft. De nummer 1 is er inmiddels vandoor en heeft al een grote voorsprong. Nog een bruggetje, wat bochtjes en dan volle bak over het wandelpad langs de Vikingrijn richting finish. In de laatste 200 meter zet ik nog even de turbo aan voor een sprintfinish naar de 2e plek in 18:28. Geen nieuw PR, maar het scheelt weinig.
Afgepeigerd maar voldaan bedank ik mijn haas en praat nog even na. Één voor één druppelen de lopers binnen. Overal om mij heen zie ik blije, gloeiende hoofden. Wat een goede start van het weekend.